"ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ" ΕΝΑΝΤΙΟΝ "ΔΕΚΑΝΙΚΙΩΝ"

ΜΙΑ ΓΝΩΜΗ ΟΛΙΓΟΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ

Όσα γράφτηκαν σχετικά με την φασαρία της πλατείας Ναυαρίνου, το βράδυ της Δευτέρας, τα παρακολούθησα με ιδιαίτερη προσοχή.

Δεν θα επιχειρούσα να πω τίποτε, λόγω του ότι ήταν κάτι που το έζησα και στην πόλη αυτή έχει επαναληφθεί πλειστάκις. Τώρα βέβαια απευθύνθηκε σε πολιτικό κόμμα και ιδιαιτέρως κινήθηκε εναντίον πολιτικού αρχηγού, μάλιστα με τρόπο ολίγον επιθετικό αλλά και αστείο στην κυριολεξία.

Λείπουν όμως κάποια κομμάτια από το παζλ  που έχει διαμορφωθεί και φρονώ ότι ίσως βοηθήσω στο συμπλήρωμά του.

Στη Θεσσαλονίκη, που είναι όντως μια πόλη διαφορετική από άλλες, κυβέρνησαν μάλιστα με τρόπο άθλιο και βάναυσο, επί εξήντα χρόνια, οι νικητές του εμφυλίου. Αυτά που είδε η Θεσσαλονίκη δεν έχουν εμφανιστεί πουθενά σε καμία άλλη πόλη στην Ελλάδα, καρφίτσα, τραμπούκοι, αντισυγκεντρώσεις, πολιτικές δολοφονίες κλπ..

Με την μεταπολίτευση μη νομίζετε ότι συνέβησαν δραματικές αλλαγές.

Απλώς άλλαξαν οι ταμπέλες, τα ονόματα, κάποια χρώματα και πάει λέγοντας.

Χουντικοί εν μία νυκτί εβαπτίσθησαν στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και εγένοντο δημοκράται ακόμη και σοσιαλισται.

Αλλά γενικά το κλίμα της αδράνειας, της ψευτομαγκιάς, της απουσίας και μετά της φωνακλάδικης αντίδρασης, εδώ, πέρασε ως κυρίαρχη ιδεολογία αφού όλα τούτα βασίστηκαν σε επιθετικές πρωτοβουλίες των μετρίων και αθλίων που κυβέρνησαν την πόλη και προσπάθησαν και έπεισαν ότι για την ανικανότητά τους φταίει το κέντρο και η υδροκέφαλη πρωτεύουσα και άλλες τέτοιες αηδίες, που όμως διαπέρασαν το σύνολο  πολιτικό φάσμα από άκρο σε άκρο.

Στη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα το ποσοστό αυθαιρέτων και αυθαιρεσιών είναι ασύλληπτο και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι είναι μόνο Δεξιοί ή Πασόκοι οι αυθαιρετούντες.

Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο πολιτικής αντιπαράθεσης που στην πόλη δεν είχε ποτέ αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτισμένου διαλόγου.

Εκείνοι που ουρλιάζανε προχτές το βράδυ στην Πλατεία Ναυαρίνου ήταν τόσο μπερδεμένοι ως φάτσες και περιεχόμενο που κάποιους θα τους δω σίγουρα και σε σύγκρουση «γύφτων» με «σκουλήκια» και «γριές»

Κάποιοι ανήκουν στη κατηγορία οιωνοί πελατείας  σε κέντρα ψυχολογικής στήριξης.

Κάποιοι είναι από αυτούς που δεν πρόλαβαν να βολευτούν και εξαγριώθηκαν .

Επομένως ως μη γενόμενο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Παράλληλα όμως μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για το τι σημαίνει πολιτική παρέμβαση το 2011 μήνα Σεπτέμβρη?

Μήπως είμαστε ακόμη πολύ μακριά από το να μπορούμε να αντιληφθούμε τι χρειάζεται να πούμε σαν πολιτική δύναμη σήμερα που τα πάντα φαίνεται ότι βουλιάζουν χωρίς να τα έχει συμπαρασύρει μόνο η οικονομική λαίλαπα?

Απλώς δύο στοιχεία.

Το πρώτο περί το κλίμα που περιέγραψα. Στη Θεσσαλονίκη εκδίδεται λαθρόβιο έντυπο με τον τίτλο ΚΑΡΦΙΤΣΑ και δεν βρέθηκε κανείς να ουρλιάξει και να πει πως αυτό αποτελεί προσβολή για την πόλη, η επανεμφάνιση της ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ πενήντα χρόνια μετά.

Το δεύτερο όσον αφορά τι σημαίνει πολιτική παρέμβαση.

Το 1976 είχαμε πάρει μια πρωτοβουλία για ανοικτό διάλογο για το πώς θα μπορούσε να γιορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου. Διάλογος, μακρύς και αποδοτικός κατά την γνώμη μου. Μήπως θα έπρεπε κάτι αντίστοιχο να δημιουργηθεί ως «αγορά» σε αυτή την πόλη περί την πολιτική και την κρίση?